Het verhaal van een vader

Van een kennis, die zich machteloos voelde bij het omgaan met zijn drugs-verslaafde kind, hoorde ik over de nieuwe inzichten die hij ontwikkeld had door een begeleidingstraject bij Ellen.

Niet lang daarna kreeg ik steeds meer vragen en onzekerheden bij mijn manier van omgaan met mijn eigen verslaafde kind. Ik ervaarde te weinig ondersteuning van de kliniek waar mijn kind behandeld werd. Ik had van die kennis gehoord over de LSOVD, had contact met hun telefonische hulpdienst maar kon door werkverplichtingen niet participeren in één van hun groepen. Zij adviseerden mij contact met Ellen te zoeken en kon snel terecht voor een intakegesprek. Ik had het gevoel eindelijk gehoord te worden en mijn ei kwijt te kunnen.

Na de eerste twee vervolggesprekken, waarin Ellen mij indringende vragen stelde, kreeg ik zicht op mijn eigen functioneren en mijn houding naar mijn verslaafde kind. Zij gaf mij verhelderende voorbeelden vanuit haar eigen ervaring en besprak een aantal inzicht gevende thema’s. In een periode van een half jaar heb ik twaalf gesprekken gehad bij Ellen. Nu heb ik rust in mijn hoofd. Ik kan de situatie aan en voel me meer weerbaar. Ik ben nu minder geneigd de problemen voor mijn zoon op te lossen, ik heb geleerd dat hij zelf om hulp kan vragen.

Als ik zijn problemen blijf oplossen krijgt hij niet de kans te leren van zijn eigen successen of fouten. Opvallend is dat mijn verslaafde kind hulp is gaan zoeken in de verslavingszorg. Ik vind het soms nog moeilijk om mijn zoon zijn eigen gang te laten gaan en het niet voor hem op te lossen en ik durf hem nog altijd niet te vertrouwen als hij zich weer eens vreemd gedraagt. Vertrouwen blijft voor mij nog wel een lastig onderwerp, het voelt heel vervelend om mijn eigen kind niet te kunnen vertrouwen. Hier pieker ik nog wel eens over.

Als ik weer eens begin te twijfelen over mijn aanpak, ga ik zeker weer bij Ellen op gesprek.

Geldermalsen, maart 2017.

Jan